پیروزی حزب الله در تبادل اسراء بود

یکی از مهمترین ابزار قدرت حزب الله لبنان که آن را از دیگر گروه های این کشور مجرا می کند و برگ برنده آن در جنگ 33 روزه بود، اطلاعات است. سیدحسن نصرالله در جنگ جنگ 33 روزه علی رغم تمام فشارها و بمباران ها می گفت مثلاً یک ساعت دیگر 5 موشک به فلان منطقه شلیک می کنیم و این کار را می کرد و تا آخرین لحظه جنگ هم این توانایی را داشت. به این نکته در گزارش وینوگراد هم اشاره شده است. آنها علت این وجود این مزیت در حزب الله را شبکه مخابراتی لبنان می دانستند که بعد دولت لبنان، سیا و اسرائیل با هم توافق کردند در دولت تصویب کردند که باید شبکه اطلاعاتی حزب الله از بین برود.

 

یا به عنوان نمونه، حزب الله دقیق تر از اسرائیلی ها می دانست که مقامات اسرائیلی کجا هستند و این توانایی هم یک شبه بدست نیآمده بود. حزب الله در طول مبارزات این توانایی را کسب کرده است.

در سال 1978 وقتی می خواستند برای آزادی کمربند امنیتی عملیات کنند، مشخصات فرماندهان ارشد اسرائیلی را هدف قرار می دادند که بعد منجر به شکست اسرائیل در سال 2000 و عقب نشینی شان از کمربند امنیتی شد.

به هر حال، دیگر اسرائیل تعیین کننده نتایج جنگ ها نیست بلکه حزب الله است که تعیین می کند. جنگ 33 روزه نشان داد که آنکه قدرت دارد، دیگر فقط اسرائیل نیست و برای همین است که در این مذاکرات تبادل، شما نتیجه آن جنگ را می بینید. آنکه ضعیف واقع شد، اسرائیل بود. در قرارداد تبادل که توسط سازمان ملل نوشته شد، حزب الله مطرح می کند که مرده یا زنده سربازان اسرائیلی، نباید نتیجه قرارداد را تغییر دهد و رژیم صهیونیستی هم می پذیرد. همچنین اسرائیل می خواست تبادل در کشور ثالث برگزار شود تا این کشور جزئیات را به رژیم صهیونیستی بگوید و آنها تصمیم لازم را بگیرند اما حزب الله خواسته خود را تحمیل به کرسی نشاند و گفت تبادل باید در مرز لبنان و سرزمین های اشغالی انجام شود.

آزادی قنطار برای رژیم صهیونیستی خلاف قانون و شرع بود. برای آزدی او نیاز بود که اولمرت موافقت کابینه را بگیرد و از اختیارات خود استفاده کند. همین کار را هم کرد و شب آخر حکم آزادی قنطار را امضا کرد. ذلت در طول تمام مذاکرات برای اسرائیلی ها قابل مشاهده بود. این نتیجه قدرت حزب الله و بر هم خوردن توازن قواست.

هنر این است که بتوانیم این موضوع را که امریکا و اسرائیل قدرت حاکم و تحمیل کننده نیستند، تبدیل به ساختار در تمام منطقه کنیم. در لبنان تا حدودی این ساختار شکل گرفته است و بدون شک سید حسن نصرالله محبوب ترین شخصیت این کشور است. البته تلاش زیادی هم از سوی حامیان کردند که این ساختار شکل نگیرد مانند اینکه می خواستند رئیس فرودگاه بیروت عوض شود یا سلاح حزب الله را جمع کنند اما در عرض حدود 6-7 ساعت مشخص شد که در لبنان توازن قوا به نفع کیست؟ وقتی به نیروهای حزب الله حمله کردند، حزب الله به سرعت کنترل بیروت را در اختیار گرفت. در تمام خیابان های مهم بیروت سنگر زده و خیابان ها را بستند.

البته فقط هم با نیروهایی که در بیروت داشتند، این کار را انجام دادند. بعد نیروهای جنگنده خود را در خیابان ها و سازمان ها مستقر و اعلام کردند هرکسی که در خانه خودش است، امنیت دارد و کسی نباید از خانه بیرون نیاید. یک عده ای مانند المستقبل در برابر حزب الله مقاومت کردند که ساختمان آنها را گرفتند و در جا تحویل ارتش لبنان دادند. با این کار حزب الله نشان داد که برای جنگ نیامده اند بلکه قصد اصلاح وضعیت را دارد. برای حزب الله که کنترل بیروت را دراختیار داشت، مشکل نبود که شرط کند سینیوره از این به بعد نباید نخست وزیر باشد. حتی همه انتظار داشتند که این شرط توسط حزب الله مطرح شود اما هدف حزب الله این نبود که مخالفان خود را ذلیل کند. زمانی که آقای متکی بعد از اجلاس دوحه به لبنان رفت، با سینیوره دیدار کرد و این بدین معنا بود که ایران هم مخالفتی با نخست وزیری او ندارد..

پیروزی حزب الله در تبادل اسرا علاوه بر اینکه نتیجه اداره بسیار خوب مذاکرات بود تا آنجا که رژیم صهیونیستی هم تا آخرین لحظه نمی دانست دو اسیرش مرده یا زنده اند، محصول مقاومت این جنبش است.

حسین شیخ الاسلام