شهیدی که پشت در خانه مانده بود

بارها زمزمه آیه «ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا» را شنیده‌ایم: مپندارید شهدا مردگانند ... ؛ و بسیار در مصحف قرآن در وصفشان خوانده‌ایم که «احیاء عند ربهم یرزقون»؛ ولی شاید هنوز باورهامان قوام نیافته و شاید این زنده بودن را صرفاً یک توصیف الهی بدانیم اما عنایت و کرامت شهیدان، خود مظهر آیاتی‌ست جهت زدودن زنگار غفلت‌ها و تردیدها. خاطره‌ای که می‌خوانید، روایت سردار سید محمد باقرزاده است که 23 اردیبهشت 81 در سالروز اربعین حضرت سیدالشهداء علیه السلام از شبکه سوم سیما پخش شد:

به مناسبت روز مادر

تقدیم به همه شیرزنان ایران

 

"تویی که نمی شناختمت"

مدتی بود که اوصافت زبانزد خاص و عام شده بود. نام تو را کمتر کسی بود که از بر نشده باشد. از انتشار عکس ها و سبقه تو گرفته تا کروکی دقیق خانه ات که نقشه هوایی آن توسط سایت ویکی لیکس در اختیار همگان قرار گرفته بود! این اتفاق نه در طی چند سال که در مدت خیلی کوتاه فراگیر شده بود. برایم جالب بود که چطور می شود یک نفر طی چند روز اینقدر مهم شود؟! اما ظاهرا این زمان برای نگارنده، کوتاه تلقی شده بود و تویی که نمی شناختمت مدتهاست به خاطر لرزه ای که بر تن دشمنان انداخته ای، در سیبل تخریبی آن ها قرار داری.

پیشنهاد وزیر ارشاد

نامگذاری روز وفات حضرت ام‌البنین به تکریم مادران شهدا

وزیر ارشاد به بنیاد شهید پیشنهاد داد روز وفات حضرت ام‌البنین به عنوان روز تکریم مادران و همسران شهدا در تقویم ثبت شود.

لحظه‌های پایانی یک فرمانده

پس از بازگشت سنگین و سخت از عملیات «کربلای 4» اگر چه خیلی شهید دادیم، اما فرصتی شد برای اتفاقی بزرگ. بعد از کربلای چهار؛ حاج بصیر فرماندهی تیپ «1 کربلا» را قبول کرد و یحیی خاکی از بچه‌های مخلص و با ایمان، فرماندهی گردان یا رسول(ص) را به عهده گرفت.

دلنوشته ای از دختر شهید طهرانی مقدم

نوشته ای برای دو شهید

 تنها شهادت بود که پرده از گمنامی شهید حسن طهرانی مقدم کنار زد. "پارسای بی ادعا"یی که تا آخرین روز حیاتش را در همین گمنامی گذراند تا همانطور که می خواست، به دوستان شهیدش ملحق شود.

مردی که آرزوی بزرگش شلیک اولین موشک به نقطه سرطانی جهان اسلام در سرزمین های اشغالی بود و اگرچه مزد این تفکر را بسیار زود گرفت اما مسیری که شروع کرد بدون شک به آروزی بزرگش ختم خواهد شد.

"حاج حسن تهرانی مقدم" را وقتی شناختیم که دیگر در میان ما نیست و سخت است نوشتن درباره کسی که ندانسته هایمان از او بسیار زیاد است.

زینب طهرانی مقدم فرزند ارشد این شهید عزیز در شهادت بانوی عالمین حضرت فاطمه (س) باب دل گشاده و می‌نویسد:

پنچ خاطره از شهید آوینی

زندگی و نماز

به نماز سید که نگاه می‌کردم، ملائک را می‌دیدم که در صفوف زیبای خویش او را به نظاره نشسته‌اند.

رو به قبله ایستادم. اما دلم هنوز در پی تعلقات بود.

گفتم: «نمی‌دانم‏, چرا من همیشه هنگام اقامه نماز حواسم پرت است.»

به چشمانم خیره شد: «مواظب باش! کسی که سرنماز حواسش جمع نباشد، در زندگی نیز حواسش اصلاً جمع نخواهد شد.»

گفت و رفت.

اما من مدتها در فکر ارتباط میان نماز و زندگی بودم.

«نماز مهمترین چیز است، نمازت را با توجه بخوان»  بار دیگر خواندم, اما نماز سید مرتضی چیز دیگری بود.

منبع: کتاب همسفر خورشید

راوی: اکبر بخشی