وعده صادق حزب الله

شاید وقتی که در سال 2000 رژیم صهیونیستی مناطق جنوب لبنان را ترک کرد، منتظر فرصتی بود که دوباره آنچه از دست داده بود پس بگیرد. با این حال فکر نمی کرد آنچه را که از دست داده باشد نتواند با هزینه ای هرچند بالاتر از آنچه فکر می کرد بازپس بگیرد.

 

33 روز برای جنگ های دنیا بسیار کم است در مقابل جنگ تحمیلی 8 ساله عراق به ایران و یا نمونه جنگ های اول و دوم جهانی که چند سال طول کشیدند. با این حال برای رژیم صهیونیستی آنچنان که برنامه ریزی می کرده و می کند زیاد هم هست. استراتژی نظامی رژیم صهیونیستی بر پایه حمله سریع و ضربه مهلک پایه ریزی شده است و از این رو نه تنها سازوکار نظامی خود را برای جنگ های طولانی مدت طراحی نکرده بلکه تنها در جنگ های کوتاه مدت و سریع پیروز است. از نمونه های این استراتژی نظامی رژیم صهیونیستی می توان به جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل و یا حمله های غافلگیرانه اسرائیل به عراق (حمله به تاسیسات هسته ای این کشور) و یا حمله هایی به لبنان و سوریه در سال های پیش از این اشاره کرد. در این میان شاید جنگ 33 روزه یک استثناء در رفتار نظامی رژیم صهیونیستی باشد که البته آن هم خودخواسته نبود.

فارغ از اینکه ابتداء جنگ برعهده چه کسی بوده است و جنگ 33 روزه را چه کسی آغاز کرده است، رژیم صهیونیستی قصد طولانی کردن آن را بیشتر از چند روز نداشت و برنامه ریزی برای حمله برق آسا و چند روزه را داشت تا آنچه از دست رفته بود پس بگیرد. نظامیان رژیم صهیونیستی حمله های خود را از زمین و هوا آغاز کردند. در این میان جنگنده های رژیم صهیونیستی بمباران مراکز زیر بنایی لبنان ار جمله: فرودگاه بین المللی بیروت، پل های جاده بیروت – دمشق، مخازن سوخت نیروگاه الجیه و مخازن سوخت فرودگاه بین المللی بیروت، جاده منتهی به صیدا، میادین منطقه ضاحیه جنوبی در بیروت، پایگاه جبهه الشعبیه فلسطین در بقاع و پل فرودگاه بیروت را بمباران کردند با این حال نیروی زمینی که اهداف اعلام شده خود را از ابتدای جنگ رسیدن به روز لیتانی اعلام کرده بود تا روز هفتم وارد عمل نشد؛ البته در این روز هم ورودی 500 متری به در منطقه ناقوره داشت که پس از 20 دقیقه به عقب نشینی منجر شد.

اگرچه در روزهای بعدی نیروی هوایی اسرائیل (بنابر استراتژی نظامی این رژیم) حملات خود را ادامه داد و پرواز های خود را تا صبح روز 27/4/85 به حدود 1600 سورتی پرواز افزایش داد اما نیروی زمین این رژیم تا ده روز اول نتوانست حرکت قابل توجهی انجام دهد، هرچند پس از آن تا روز سی و سوم نتیجه چندانی آید این رژیم و نیروی زمین اش نشد.

رژیم صهیونیستی که در 21 تیر ماه 1385 حملات همه جانبه علیه حزب الله لبنان به بهانه اسارت دو سرباز اسرائیلی آغاز کرد تا قبل از ژوئن 2006 کلیه جنگ‌هایش با اعراب کمتر از هفت روز به طو انجامیده بود و تنها عملیات خوشه‌ های خشم 16 روز ادامه داشت. علت این موضوع همچنان که پیش از این هم گفته شد در استراتژی جنگی اسرائیل به علت عمق استراتژیک محدود و حساسیت تلفات نیروی انسانی، ارتش این کشور، در کلیه جنگ‌های خود به دبنال وارد آوردن ضربات برق آسا و سریع در کمتر از یک هفته و سپس آغاز مذاکرات با طرف مقابل بوده است. اما در جنگ 33 روزه اسرائیل علیه حزب الله لبنان سرنوشت جنگ به گونه‌ای دیگر رقم خورد. به نحوی که حزب الله برای اولین بار در جنگ‌های نوین و کلاسیک با استفاده از جنگ نامتقارن توانست حریف مقتدر و تا به دندان مسلح خود را شکست دهد.

اما به راستی علت این موضوع را باید در چه چیزی جستجو کرد؟  اولین ویژگی مهم جنگ نامتقارن حزب الله علیه اسرائیل استفاده از اصل غافلگیری است. اولین غافلگیری حزب الله با حمله به نیروهای اسرایئلی در روز 12 ژوئیه 2006 آغاز شد و این پیش دستی، ارتش اسرائیل را که از ماه‌ها قبل تهاجم به لبنان و حزب الله را طراحی کرده بود کاملا غافلگیر کرد و باعث به اسارت در امدن دو نظامی شد.

دومین ویژگی جنگ نامتقارن حزب الله علیه رژیم صهیونیستی از بین بردن اراده دشمن برای ادامه جنگ بود. جنگ فرسایشی در عملیات نامتقارن به منظور ضربه زدن به دشمن در فرصت‌های مناسب است و همین موضوع سبب شد تا رژیم صهیونیستی بر زمان و اهداف جنگ سیطره نداشته باشد و عملیات برق‌‌آسا و استراتژی ضربه اولیه اش با ناکامی روبرو شود. به همین دلیل بود که پس از پایان دو هفته از جنگ 33 روزه در هفته سوم وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به صراحت اعلام کرد که ما توان مقابله با حزب الله را نداریم. جنگ فرسایشی حزب الله علیه این رژیم توانست توان ارتش را به تحلیل ببرد.

سومین ویژگی استفاده از دفاع متحرک همه جانبه حزب الله علیه ارتش رژیم صهیونیستی بود. این موضوع مسجل بود که حزب الله از  لحاظ استعداد نیروی نظامی نسبت به ارتش اسرائیل از کمیت و کیفیت پایین تری برخوردار است. از این رو اصل تحرک، حزب الله را قادر ساخت که کمبود نیروی نظامی خود را جبران نماید و با فشار بر نقاط ضعف و آسیب ‌پذیر اسرائیل، با این توانایی محدود خود در نیروی انسانی و با استفاده از دفاع متحرک در قالب جنگ چریکی و ضربات برق آسا و نامرئی بتواند عملیات فرسایشی را در مقابل نظامیان رژیم

صهیونیستی بخ هوبی به انجچام برساند.

چهارمین عامل برتری حزب الله را می توان در جنگ روانی آنها دانست تا جایی که استفاده از جنگ روانی علیه رژیم صهیونیستی توسط حزب الله در این جنگ نامتقارن در طول 33 روز جنگ مشهود بود. این موضوع در کنار تمایل شهادت طلبانه و ایثارگری، هدفمند بودن انگیزه رزمندگان حزب الله در بعد درونی، تعهد انسانی، ایمانی و اخلاقی رزمندگان حزب الله باعث تضعیف روحیه بیش از پیش نظامیان اسرائیلی می شد تا جایی که منابع پزشکی رژیم صهیونیستی اعلام کردند که 245 نظامی اسرائیلی بر اثر صدمه روحی جنگ علیه لبنان در تابستان 1385 گذشته دچار بیماری روانی شدند.

پنجمین مورد که یکی از مهمترین ویژگی‌های جنگ 33 روزه است و آن را از سایر جنگ‌های چریکی و کلاسیک متمایز می کند کسب، حفاظت و ضد اطلاعات نظامی از سوی حزب الله می باشد. سیستم اطلاعاتی و ضد جاسوسی پیشرفته و پیچیده حزب الله آن را در این جنگ قادر می کرد تا در عین حفظ اسرار نظامی خود، اطلاعات فوق سری را از ارتش و اهداف اسرائیل به دست آورد؛ به نحوی که یکی از دلایل ناکامی ارتش اسرائیل را عدم اطلاعات دقیق و کافی از تجهیزات، تسلیحات، مهارت ‌های جنگی و رزمی نیروهای حزب الله از یک سو و دسترسی حزب الله به اطلاعات فوق سری ارتش اسراییل از سوی دیگر می دانند. این موضوع تا جایی پیش رفت که به گفته منابع آگاه در حال حاضر استفاده از موبایل در ارتش اسرائیل ممنوع شده است!

مطابق آمار تایید شده حزب‌الله در این جنگ 74 شهید از میان جنگجویان خود تقدیم کرد در مقابل اسرائیل 117 سرباز و افسر عالی رتبه کشته داد که در طول جنگ‌های رژیم صهیونیستی این آمار بی‌سابقه بوده است. این  در حالی یود که رژیم صهیونیستی در جنگ 6 روزه 1967 فقط 16 کشته داده بود.  

به عنوان آخرین نمونه ویژگی دیگر حزب الله در این جنگ استفاده از ضربات از راه دور، سریع و مهلک بر ارتش اسرائیل و ساختار اقتصادی و جمعیتی این رژیم اشغالگر، توسط حزب‌الله لبنان بود. استفاده از حملات موشکی با دقت بالا از عناصر پیشرفته در جنگ‌های نامتقارن اسی که حزب‌الله بیش از 2500 موشک به شهرهای شمالی اسرائیل و تاسیسات اقتصادی و نظامی آن را به خوبی اجرا کرد. این برای اولین بار در طول تاریخ موجودیت اسرائیل بود که موشک‌های فراوانی به اعمال خاک اسرائیل شلیک شد که خساراتی بیش از 10 میلیارد دلار بر اقتصاد اسرائیل وارد کرد و حیفا، بندر تجاری اقتصادی رژیم صهیونیستی، را به شهر مردگان تبدیل کرد.

از سوی دیگر در نبرد نزدیک به موشک‌های دست ‌ساز و کوتاه برد 30 دستگاه تانک ضدگلوله مرکاوا و چندین دستگاه بلدوزر نظامی ارتش رژیم صهیونیستی منهدم شد. حزب‌الله با استفاده از این تاکتیک پیچیده و موثر توانست در جنگ زمینی ارتش اسرائیل خصوصاً تیپ ویژه گولانی را در مثلث میان شهرهای مارون‌الراس، نبت، الجلیل و عیترون زمین گیر کند و آنان را مجبور به عقب‌نشینی از خاک لبنان نماید.‌

اما شاید مهمترین برگ برنده حزب الله را در بهترین بهره مبرداری ها از موقعیت مکانی و زمانی دانست که پس از عقب ‌نشینی رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان در سال 2000 میلادی توانست خود را در لبنان به عنوان یک حزب شیعی - اسلامی ملی معرفی نماید و نه تنها به فعالیت‌های خود ادامه دهد بلکه دست به اقدامی زیرکانه بزند. یک مقام ارشد نظامی رژیم صهیونیستی در گفتگو با هاآرتص در رابطه با غفلت این رژیم در مورد حزب الله می گوید: پس از عقب‌نشینی ارتش ما از جنوب لبنان در سال 2000 فرصت طلائی 6 ساله‌ای در اختیار نیروی حزب الله گذاشتیم و از آن غافل شدیم تا با فراغ بال، استحکامات و تجهیزات نظامی پیشرفته خود را در این منطقه سوق‌الجیشی (جنوب لبنان)‌، مستقر نماید و اینک آن به دژی تسخیر ناپذیر تبدیل شده است.

یکی از نمونه های این موضوع تونل‌هائی بود که حزب الله در عمق خاک اسرائیل و لبنان حفر کرد به نحوی که این تونل‌ها از برد تخریبی بمب‌های خوشه‌ای اسرائیل در امان بود و در نتیجه جنگجویان حزب‌الله در زمان جنگ 33 روزه در مناطق امن قرار داشتند از طرفی دیگر نیروهای مهاجم در معرض دید رزمندگان حزب‌الله قرار داشته‌اند.

به قول اوبگیدور لیبرمن، وزیر مقابله با تهدیدات استراتژیک کابینه ایهود المرت، شکست اسرائیل در جنگ 33 روزه یک شکست استراتژیک بود که در ابعاد سیاسی، روانی، اقتصادی و نظامی اسرائیل را با شکست روبرو کرد و ساختار تهاجمی ارتش را متزلزل ساخت. با این حال اکنون حزب الله لبنان تجربه جنگ 33 روزه را هم در کوله بار خود دارد ودیگر شاید نتوان با این گروه به ظاهرکوچک به راحتی آنچه پیش از این بوده است مقابله کرد.