5 خاطره از شهید محمد بروجردی

1) چه خوش دسته!

مهم اینه که منفجر بشه.

ضامنش را کشیده بود و پرت کرده بود توی بیابان رو کرده بود به بچه ها گفته بود دست مریزاد!

2) شنیده بود یک مستشار امریکایی چند هفته می آید تهران، فهمیده بود ماشین طرف را هیچ جا بازرسی نمی کنند. یک کلید یدک درست کرده بودند با دو نفر دیگر رفته بودند سر وقت اسلحه خانه ماشین را برداشته بودند و از جلوی نگهبانی رد شده بوند با چند تا مسلسل و یک جعبه پر فشنگ.

 

3) رفته بود فلسطین دوره ببیند نمانده بود گفته بود اون جوری که فکر می کردم نبود کلی مسلمان و مارکسیست قاطی هم شده اند نمی دونند چه کار می خواهند بکنند. برگشتنی توی صف بازرسی فرودگاه نگهبان بهش گفته بود هلو مستر! بفرمایید بروید، پلیز!

فکر کرده بود محمد خارجی است او هم گفته بود خیلی ممنون! دست شما درد نکنه.

طرف جا خورده بود. چند تا فحش داده بود گفته بود برو وایسا آخر صف !

 

4) یکی می خواست بیاد تهران نمی دانم وزیر دفاع امریکا بود یا نماینده سازمان ملل؟ خبر آوردند که شاه گفته هیچ اتفاقی نباید بیفته. همین حرف برای محمد کافی بود گفت: باید بیفته.

رفیقی داشت توی اصفهان. اسمش سلمان بود. توی این جور کارها با همدیگر بودند. خودش هم که تهران بود درست همان وقتی که قرار بود هیچ اتفاقی نیفتد، یک هلیکوپتر توی اصفهان افتاد پایین، ‌دو تا اتوبوس سفارت امریکا توی تهران رفت رو هوا.

 

5) کاباره خان سالار، ‌مخصوص امریکایی ها بود رفته بود همه جایش را دید زده بود بعد که آمده بود بیرون گفته بود وآاای. چه خبره!مصطفی و عباسعلی را فرستاد آنجا گفت: آنقدر بروید و بیایید که بشناسند تون.

شده بودند دوتا امریکایی خوشگل؛  بیست شب رفته بودند. پانزده شب دست خالی شب های آخر با کیف.

بمب نود ثانیه ای منفجر می شد عباسعلی زودتر رفته بود بیرون. مصطفی هم ضامنش را کشیده بود و راه افتاده بود سمت در شده بود شصت ثانیه ای دیده بود عباسعلی دارد بر می گردد. یکی بهش گفته بود کیفتان را جاگذاشته این. برین برش دارین. رفته بود نشسته بود پشت میز. همان جا مانده بود. دیگر برنگشته بود بیرون.

برگشته بود سرقرار. بروجردی گفته بود: عباسعلی کو ؟‌

زده بود زیر گریه. گفته بود: کاش من هم نمی آمدم بیرون.