پیامبری برای بنی اسرائیل

کتاب: ارمیا

نویسنده: رضا امیرخانی

ناشر: نشر سمپاد

چاپ دوم: 1380

کتاب با این جملات از اسفار عهد عتیق آغاز می شود:"خداوند به من گفت ای ارمیا، چه می بینی؟ گفتم: شاخه ای از دخت بادام. گفت: نیکو دیدی، من آن جا کلام خود را خواهم رساند."

ارمیا یکی از موفق ترین داستان های عرصه ی ادبیات جنگ است؛ هم از لحاظ جوایزی که به خود اختصاص داده و هم از لحاظ محبوبیتی که بین خوانندگان دارد. ارمیا مجموعه داستان پیوسته ای بود که قبل از چاپ بصورت کتاب در مجله ی روایت بصورت پاورقی با نام مستعار امیر حمزه زاده چاپ می شد. نویسنده این داستان که خود از اعضاء تحریریه ی این نشریه بودعلت این کار را ترغیب برای تمام کردن داستان معرفی می کند.

ارمیا در ماه های اول انتشار به چاپ دوم رسید و این اولین کتاب (بخصوص با جوایزی که دریافت کرد) شهرت خوبی شد برای نویسنده ای که آینده ی خوبی پیش رو داشت.

ارمیا صاحب تقدیر ویژه ی هیات داوران انتخاب کتاب سال دفاع مقدس را در سال 1376 است؛ در سال 1378 تقدیر ویژه ی اولین جشنواره ی رهنگی هنری مهر از آن خود کرد و در سال 1379 کتاب برگزیده ی جشنواره ی بیست سال ادبیات دفاع مقدس شد. علاوه بر این موارد ارمیا جزء 15 اثر برگزیده ی ادب پایداری بیست سال داستان نویسی بعد از انقلاب و جزء 20 اثز برگزیده ی داستان نویسی دفاع مقدس است.

اما از همه ی اینها که بگذریم ارمیا داستان جوانی است به نام ارمیا معمر که اهل خانواده ای بالاشهرنشین است که سال 66 و برای ثبت نام جبهه به یکی از محلات جنوب تهران می رود؛ داستان جبهه رفتن ارمیا است؛ آشنا شدن با مصطفی؛ شهادت مصطفی و از همه مهم تر مشکلاتی است که بعد از تمام شدن جنگ و آمدن به شهر برای ارمیا پیش می آید.

داستان گرچه نمی خواهد انتقاد کند اما به خوبی تقابل میان چیزی که فرهنگ جبهه اش می خوانیم را با فرهنگ سرمایه داری شهری بیان می کند و در این میان تو (خواننده) هستی که انتخاب می کنی، میان این و آن.

ارمیا داستان پسر بالاشهری است که به جبهه می رود و با پشت سر گذاشتن مشکلاتی در تشییع جنازه امام... . شاید اگر داستان در شب عاشورای سال 1374 تمام نمی شد ما هم از پایان آن سر در می آوردیم.