چرا روز رزمنده نداریم؟

گویا این دیگر به یک سنت تبدیل شده است که یا همه چیزمان را از روی دست غربی ها (و اخیراً خارجی ها) کپی کنیم و یا اصلاً خودمان باتوجه به فرهنگ و آداب و رسوممان چیزی نداشته باشیم. یادم می آید تا قبل از اینکه چند سال پیش یکی از مجری های جوان تلویزیون لیلة الرغایب را یادآوری کند و با لفظ خودش بگوید:"شب آرزوها!" کمتر کسی از این شب چیزی می دانست. این تنها یک نمونه از پتانسیل ها و توان های ایجاد انرژی و فضای مثبت فرهنگی با توجه به داشته های دینی و ملی در جامعه است که از آن استفاده نمی کنیم.

 

یکی دیگر از آنها روز رزمنده است که چون متاسفانه فعلاً نداریم در مورد آن چیزی هم نمی دانیم. (اسم روز رزمنده را هم خودم روی آن گذاشته ام). این روز در کشورهای مختلف اسم های مختلفی هم دارد اما در آمریکا به آن روز یادبود (Memorial Day) می گویند. روز یادبود نام دوشنبه ماه می هر سال است که به یاد کسانی که جان خود را در ارتش ایالات متحده امریکا از دست داده اند مراسمی برگزار می کنند. بسیاری از آمریکایی ها همه ساله در این روز با نثار دسته های گل بر گور هموطنانی که در جنگ کشته شده اند، از زنان و مردانی که در راه خدمت به وطن جان باخته اند!!! تجلیل و قدردانی می کنند. گورستان ملی آرلینگتون واقع در حومه واشنگتن دی سی (پایتخت آمریکا) محل این گردهمایی است که آمریکایی ها داوطلبانه در کنار گور تک تک این جان باختگان پرچم های کوچکی از آمریکا را قرار می دهند. البته این فقط یک گردهمایی نیست بلکه در این روز شبکه های رادیویی و تلویزیونی کنسرت های زنده پخش می کنند تا مردم را به یاد این روز بیندازند و با این روز آشنا کنند.

و یا در هلند "Nationale Dodenherdenking" روز یادبود از کشته شدگان در طی جنگ جهانی دوم است که هر ساله در تاریخ چهارم ماه می برگزار می شود. در این روز ملکه و ولیعهد از طرف خود و مردم تاج گلی را در پای این ستون یادبود به نشانه احترام به کشته شدگان جنگ جهانی دوم قرار می دهند.  در این روز مراسم مارش نظامی انجام می شود و در غروبی در تمامی هلند پرچم ها تا قبل از ساعت ۱۸,۰۰ به صورت نیمه افراشته می باشند و به احترام کشته شدگان در طی جنگ جهانی دوم به مدت ۲ دقیقه سکوت می کنند.

 

این روز در کانادا به نام روز Remembrance day یا یادبود شهید شناخته می شود. یادبود فداکاری سربازان کشته شده در جنگ ها. این رسم در کانادا و چندین کشور دیگه روز یازده نوامبر هر سال راس ساعت یازده برگزار می شود. علت آن را هم باید در این موضوع جستجو کرد که در این تاریخ و ساعت بود که جنگ جهانی دوم پایان یافت. در کانادا از دو هفته قبل از این روز، مردم گل قرمز رنگی (گل خشخاش) را به سمت چپ (نزدیک به قلب) لباسشان نصب می کنند تا هر شخص به نوبه خود نقشی در گرامیداشت این روز داشته باشد.

(یک دانشجوی کانادایی با نماد روز یادبود شهید)

اما حالا اگر قرار باشد چنین روزی در کشور ما ایجاد شود چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اولین مشکلی که برای این روز به وجود خواهد آمد ارگانی شدن آن است. یعنی یک بخش یا یک گروه خاص آن را به عهده می گیرند و انگار نه انگار که مردم در این میانه باید ایفای نقش کنند. یادآوری می کنم که در این روز این مردم آمریکا هستند که در این یادبود شرکت می کنند. البته که از این نوع گردهمایی ها مثل روز قدس، 22 بهمن و... کم نداریم اما نباید این روز مثل روز ارتش یا هفته دفاع مقدس به صورت ارگانی و یم سویه برگزار شود.

مشکل دوم در این روز هماهنگ کردن همه دستگاه های از جمله وزارت فخیمه صداوسیما در این مور است که بیاید و بخواهد در این مورد (البته اگر صلاح می داند) کمکی کند.

مشکل سوم همکاری همه دستگاه هاست. اگر این روز برگزار شود و قرار باشد شهرداری تراکت های آقایی را پخش کند، دولت هم به خاطر حضور شهرداری حاضر نشود، دیگر نهادها هم حضور نمادین خود را با نثار دسته گلی نشان دهند که همان بهتر این اتفاق هیچگاه نیفتد.

اما یادمان باشد که رفتار امروز ما نسبت به آنچه ارزش و آرمان است رفتار فردای فرزندان این مرز و بوم را نسبت به این موضوع خواهد ساخت.