چرا شهید احمدی‌روشن در چیذر به خاک سپرده شد؟
متنی که در ادامه می‌آید حاشیه‌های دیدار جمعی از فعالان فضای مجازی با خانواده شهید احمدی‌روشن است که اواخر زمستان سال ۹۰ انجام شده است.
روبروی پلاک ده ایستاده‌ایم و منتظر باقی دوستان تا برسند و همه با هم داخل خانه شویم. آقایی از درب خانه بیرون می‌آید، دعوتمان میکندکه داخل برویم و بنشینیم که می‌گوییم «منتظریم، مزاحم می‌شویم. بالای درب وردی خانه، پوستر بزرگی از شهید نصب شده که موقع ورود به منزل به ما لبخند می‌زند و خوش‌آمد می‌گوید.
تعداد مجروحین بالا رفته بود. فرمانده از میان گرد و غبار انفجار ها دوید طرفم و گفت:"سریع بی سیم بزن عقب. بگو یک آمبولانس بفرستند مجروحین را ببرد!" شستی گوشی بی سیم را فشار دادم. به خاطر اینکه پیام لو نرود و عراقی ها از خواسته مان سر در نیاورند پشت بی سیم باید با کد حرف می زدیم. گفتم:"حیدر حیدر رشید" چند لحظه صدای فش فش به گوشم رسید. بعد صدای کسی آمد:
هفت روز از شهادت سردار مبارزه با کفر و نفاق گذشته بود که در مراسم بزرگداشت شهید سید اسدالله لاجوردی، فرزند وی وصیت‌نامه‌ای را قرائت کرد که موجی از روشنگری را در پی داشت. او این وصیت‌نامه را در زمان حضور در جبهه‌های حق علیه باطل در سال 1366 نگاشته بود، اما در زمان شهادتش همچنان حرف‌های تازه‌ای داشت و اینک پس از 23 سال از زمان نگارش آن و در حالی که تجربه‌ی فتنه‌ی سال گذشته به تجارب ملت ایران اضافه شده است، رگه‌های بصیرت آن شهید را بیش از پیش می‌توان از لابه‌لای خط به خط آن مشاهده نمود. اگرچه برخی همرزمان شهید در جبهه‌ها خبر از دفترچه‌ای می‌دهند که شهید به تفصیل بیشتری این وصیت‌نامه را در آن نوشته بود، اما تنها متن موجود از آن دغدغه‌ها همان است که بخشی از آن را در ادامه خواهد آمد:
عکس امام و رهبری را بالأخره بالای تخته‌سیاه کلاس نصب کردیم. همه دلهره داشتیم که با توجه به حال و هوای ناهمراه بچه‌های کلاس بغلی و همراهی برخی مسئولان مدرسه با آنها، این کار ما چه واکنشی خواهد داشت. حاج‌آقا لاجوردی که از تصمیم ما خبر شده بود، از کار ما استقبال کرده بود و گفته بود که هزینه‌ی قاب‌ها را خواهد داد. تازه قاب‌ها را به دیوار زده بودیم که مدیر مدرسه وارد کلاس شد و خبر آورد که «سید اسدالله لاجوردی را چند دقیقه پیش شهید کردند.» نگاهمان روی آن دو قاب عکس ماند که حالا یادگاری بودند از آن شهید بر دیوار کلاس.
آن روز که برادر احمد از سوریه به تهران بازگشت، قرار شد بعد از ادای نماز مغرب و عشاء، به اتفاق ایشان و برادران جعفر جهروتی زاده،محسن حیاتی‌پور و یک برادر روحانی از پادگان امام حسین(ع) به خانه حاجی در محله امامزاده سید اسماعیل تهران برویم. بنا بود شب خدمت حاجی باشیم و صبح به همراه ایشان برویم فرودگاه برای اعزام به سوریه. حوالی نیمه شب بود که دو نفر از بچه‌های سپاهی پادگان امام حسین(ع) به در خانه حاجی مراجعه کردند. ما در طبقه بالا داخل اتاق حاجی نشسته بودیم. حاجی رفت دم در و مدتی بعد با یک حالت آشفته‌ای برگشت بالا.
عمامه‌ای که کفن شد
در عملیات محرم بود که شهید خرازی با نوشتن نامه‌ای به ایشان او را از رفتن به خط مقدم و همراهی با گردان منع کردند. به همین دلیل وی... سالروز شهادت فرمانده روحانی قرارگاه فتح شهید مصطفی ردانی پور؛ فرمانده گمنامی که چه در حیات این دنیایی و چه با شهادت، ارادت خود را به حضرت صدیقه کبری (سلام الله علیها) آشکار ساخت و در تپه برهانی برای همیشه جاودانه شد.
به همین بهانه به سراغ سردار بنی لوحی یکی از همرزمان ایشان رفتیم و پای صحبت های شیرین اش نشستیم تا روایتی هرچند مختصر از زندگی او را بشنویم.
جانباز شهید «سیدمجتبی علمدار» در دوران دفاع مقدس، فرمانده گروهان سلمان از گردان مسلم بود و چندین مرتبه مجروح شد. پس از پایان جنگ، در واحد طرح و عملیات لشکر 25 کربلای ساری مشغول به خدمت شد. سید مجتبی مداح اهل بیت(ع) بود با نوایی گرم که او را زبانزد خاص و عام کرده بود، اما اخلاص او بسیاری از اوقات مانع می‌شد که دیگران او را بشناسند. حتی یکی از دوستانش در خاطره‌ای نمونه‌ای از توجه او به اخلاص نقل می‌کند:
شاید وقتی در زندان نباشی، شاید وقی در این زندان شکنجه ندیده باشی، شاید وقتی از شدت شکنجه خوابت نبرده باشد و وقتی خیلی از این شایدها را تجریه نکرده باشی معنای این خوای را نفهمی؛ اما سید اسدالله لاجوردی که از شدت همان زندان ها و شکنجه های و بی خوابی ها لقب مرد پولادین انقلاب را گرفته بود معنای این خواب را می فهمد؛ وقتی در میان دشمنان خود (منافقان) و در وقتی که رئیس ندامتگاهشان بود خوابیده باشد!
شهید صیادشیرازی نقل می کند:
بعد از عملیات کربلای 4 که شکست سنگینی خوردیم من که خیلی از نظر روحی به هم ریخته بودم با خودم گفتم که بروم محضرآیت الله بهاءالدینی و کسب روحیه کنم و برگردم.
بدون اینکه به کسی چیزی بگویم به راننده ام گفتم که پاشو بریم! گفت کجا؟ تا وقتی که به درب خانه آیت الله بهاءالدینی رسیدیم به او نگفتم کجا می رویم. وقتی در زدم (ساعت 2 شب که حتی وقت نماز شب هم نبود) دیدم ایشان با لباس کاملا آماده در را باز کردند
وقتی رفتم تو دیدم که بساط چایی و میوه هم آماده شده. خیلی تعجب کردم. پرسیدم آقا مهمان دارید؟ ایشان دستش را به طرف من دراز کردند و فرمودند بله مهمان دارم! والحمدالله رسید.
برگرفته از وبلاگ آستان جانان
درخواست امام(ره) برای دفن شهید بابایی به روایت همسرش
[عباس] گفت: «اگر خدا بخواهد می‌خواهیم برویم خانه‌اش.» بی‌نهایت خوشحال شدم، از اینکه می‌خواهیم جایی برویم که هر مسلمانی آرزوی رفتنش را دارد، از اینکه بعد از ده یازده سال دو نفری یک مسافرت درست و حسابی غیر از مسیر تکراری تهران ـ قزوین که خانه پدرهایمان بود می‌رفتیم. قبلاً برای خودش هم جور شده بود که برود ولی نرفته بود. گفته بود مکۀ من این است که نفتکش‌ها به سلامت از خلیج فارس رد شوند. فرمانده‌ها برنامه‌ریزی کرده بودند که با هم برویم تا راضی شود که بیاید. از خوشحالی در پوست خودم جا نمی‌شدم ولی نمی‌دانم چه چیز بود که به من الهام شده بود. به یکی از همکارانم گفتم: «فکر کنم قرار است یک اتفاقی بیفتد!» گفتم:«فکر کنم وقتی می‌روم و برگردم با صحنه دلخراشی روبه‌رو می‌شوم.» گفت:«همه مسافرهایی که می‌خواهند سفر طولانی بروند، چنین احساسی دارند. در این فکر‌ها نباش.»
شیخ فضل‌الله نوری از جمله روحانیونی بود که در پیروزی نهضت مشروطه نقش مهمی ایفا کرد، اما پس از مشاهده انحراف پدید آمده در این نهضت، اقدام به مخالفت جدی با روشنفکران غرب زده کرد. وی خواستار مشروطه مشروعه بود و مشروطه‌ای را که بنای آن بر پایه قوانین اسلامی کشورهای غربی و الگوبرداری از تمدن و فرهنگ غربی بود را رد می‌کرد.
نام: علیرضا
نام خانوادگی: موحددانش
سمت: فرمانده لشکر 10سید الشهدا(ع)
تاریخ تولد: 1337 - تهران
تاریخ شهادت: 13/5/1362 – عملیات والفجر2 – منطقه حاج عمران
شهید عبدالحسین برونسی از جمله فرماندهانی است که در میان رزمندگان اسلام محبوبیت خاصی داشت. چهره ساده و دلنشین او قلوب همه را فتح کرده بود. به خصوص اینکه علاقه خاصش به حضرت زهرا(س) جذابیتش را دوچندان کرده بود:
شاید وقتی که در سال 2000 رژیم صهیونیستی مناطق جنوب لبنان را ترک کرد، منتظر فرصتی بود که دوباره آنچه از دست داده بود پس بگیرد. با این حال فکر نمی کرد آنچه را که از دست داده باشد نتواند با هزینه ای هرچند بالاتر از آنچه فکر می کرد بازپس بگیرد.
یکی از مهمترین ابزار قدرت حزب الله لبنان که آن را از دیگر گروه های این کشور مجرا می کند و برگ برنده آن در جنگ 33 روزه بود، اطلاعات است. سیدحسن نصرالله در جنگ جنگ 33 روزه علی رغم تمام فشارها و بمباران ها می گفت مثلاً یک ساعت دیگر 5 موشک به فلان منطقه شلیک می کنیم و این کار را می کرد و تا آخرین لحظه جنگ هم این توانایی را داشت. به این نکته در گزارش وینوگراد هم اشاره شده است. آنها علت این وجود این مزیت در حزب الله را شبکه مخابراتی لبنان می دانستند که بعد دولت لبنان، سیا و اسرائیل با هم توافق کردند در دولت تصویب کردند که باید شبکه اطلاعاتی حزب الله از بین برود.
موضوع جنگ 33 روزه فارغ از جنگی که رخ داد یک پیروزی بزرگی است که حزب الله بدست آورده، زیرا برای اولین بار جسد در مقابل اسرای زنده تبادل شد و شخصی بنام سمیر قنطارکه 30 سال پیش در یک عملیات فدایی اسیر شد آزاد گشت، این یعنی تحمل ذلت.
آنچه در تابستان سال 2006 گذشت، در نخستین مرحله خود آنچه را که آشکار می‌کند این است که اسرائیل نتوانست به اهداف خودش برسد. جنگی که قرار بود تنها چند روز طول بکشد، به جنگی فرسایشی تبدیل شد که 33 روز به درازا انجامید و بعد از 33 روز هم اسرائیل هیچیک از اهداف خودش را برآورده شده ندید. این هیچ معنی‌ای ندارد جز شکست اسرائیل و پیروزی مقاومت. البته این بعد روشن و کوچک قضیه است.
تعلق خاطر مسعود ده نمکی به «مجید سوزوکی» تمامی ندارد و او گاه و بیگاه به سراغ این شخصیت رفته و با او حدیث نفس می گوید. این حدیث نفسها که از طریق وبلاگ ده نمکی انتشار می یابند این مزیت را دارند که مخاطب را با شخصیت واقعی خودِ ده نمکی هم آشنا کنند. ده نمکی که به تازگی فیلمبرداری «رسوایی» را پشت سر گذاشته بار دیگر در وبلاگش به بازخوانی خاطراتش با «مجید سوزوکی» پرداخته. متن کامل این خاطره نگاری جدید را در ادامه می خوانید:
خون شهدا صدقه جاریه است
حاج حسین یکتا نامی آشنا برای تمامی جوانانی است که حتی برای یک بار پایشان به سرزمین نورانی شلمچه و طلائیه و مشهد شهدای انقلاب اسلامی رسیده است. برای دانستن از سبک زندگی نام آوران دفاع مقدس در جبهه های نبرد حق علیه باطل گفتگوی صورت گرفته با حاج حسین یکتا را منتشر می نماید.
