آیا ملت به پارکِ شان سر می زنند؟!

البته در اینکه پیشکسوتان جهاد و شهادت هنوز هم در جامعه ما غریب هستند و مسایل از این دست پیش از هم نوشته بودم اما این بار عامل این نادیده گرفتن نه یک قشر از جامعه و نه آداب و رسوم و فرهنگ مردم بلکه صداوسیما فخیمه جمهوری اسلامی است.

در روزی که همه ملت از خبر به شهادت رساندن یکی دیگر از دانشمندان هسته ای کشورمان ناراحت بودند برنامه شبانگاهی شبکه تلویزیون آقای رسانه ملی ترجیح داد این اتفاق را نادیده گرفته و تنها به گفت و گو با دست اندرکاران هنر و ورزش بپردازد.

برنامه پارک ملتِ (که خیلی سعی دارد آوانگارد باشد) چهارشنبه شب بدون حتی کوچکترین اشاره به شهادت شهید مصطفی احمدی روشن موضوع برنامه خود را در گفت و گو با یک زوج هنری (فرهاد آییش و مائده طهماسبی) پی گرفت و نه تنها به و اعتراض آییش به توقف فعالیت خانه سینما پاسخ قانع کننده ای نداد بلکه به صحبت های مهمی(!) از جمله صحبت از ارتباطات خانوادگی و سبک زندگی آن پرداخت.

در بخش ابتدایی برنامه نیز ضمن ارائه گزارشی کوتاه از آنچه در 100 برنامه پارک ملت گذشته بود، کلیپی از مجموعه گفتگوهای فوتبالی برنامه های قبل را روی آنتن فرستاد تا نشان دهد مردان علم و استقلال ایران حتی زمانی که شهید می شوند به اندازه حرف های تکراری فوتبالی ها مهم نیستند!

 بعد از این گفتگوی مهم مجدداً کلیپی از برنامه های گذشته پارک ملت پخش شد که بخش انتهایی اش در مورد اظهار نظرهای میهمانان برنامه درباره شهدای دفاع مقدس بود؛ در فضای همیشگی و معمول تلویزیون: «ما نمی توانیم حق آنها را ادا کنیم.» این کلیپ در کنار بی تفاوتی شهیدی فرد به «شهید» هسته ای دیروز تهران نشان داد برای تلویزیون و شهیدی فرد، «شهیدِ» خوب، «شهید» روی طاقچه است! «شهید» که متعلق به گذشته باشد و آه و سوز و گداز برای او در حدّ یک ادای روشنفکرانه بماند و نیازمند هزینه بیشتر ی نباشد.

حالا در این میان آقای ضرغامی باید پاسخگو باشد که چرا او که خود در برنامه های مختلف از ارتباط با شهداء (مثل شهید تهرانی مقدم) داد سخن می دهد چرا مجموعه تحت مدیریت خود را نمی تواند در حدی اداره کند که به امروز روزمره ای که بوی شهید و شهادت می دهد بپردازند!